'Nu ben ik het helemaal zat, het is tijd voor een goed gesprek!’
Ja, prima! Spreek je maar uit, laat maar merken wat het met je doet. Alleen; zo’n gesprek begint meestal niet goed en eindigt ook niet goed. De initiatiefnemer is boos en zal de ander wel eens vertellen hoe het in mekaar zit en wat wèl goed werkt. Namelijk zijn/haar manier.
De stellingen zijn ingenomen, de energie voelt polair en ja hoor, daar gaan we weer. Er begint een discussie, een debat. Over wie er gelijk heeft. Gooien met argumenten, maar niemand staat stil bij de argumenten. Er wordt niet of nauwelijks doorgevraagd, er wordt juist gezocht naar gaten in het betoog van de ander om daarop in te haken en de eigen mening naar voren te brengen. Je hoort dan vaak: ‘ja maar’ (en jij weet waarschijnlijk ook wel dat dat ‘nee’ betekent). Het probleem: mensen luisteren niet echt naar elkaar. Het blijft een strijd. Of de ander haakt af. ‘Je luistert toch niet naar mij.’ Of: ‘Laat maar, ik kom er toch niet tussen.’ Resultaat: het gesprek houdt op en er is weinig constructiefs gebeurd.
Irritant?! Wat mij nou nooit verveelt, is het voeren van juist die gesprekken. Hoezo, zal je zeggen, wat is daar nou aan? Heel veel. Ik ga het gesprek proberen om te buigen. Naar een dialoog.
Want in tegenstelling tot een discussie wordt er tijdens een dialoog wel echt naar elkaar geluisterd. Bij de dialoog staat het luisteren naar- en spreken met elkaar centraal. Bij het luisteren probeer je ook de ander echt te begrijpen, wanneer iets niet duidelijk is vraag je door tot het voor iedereen wel duidelijk is. Je gaat niet in tegen elkaars argumenten, maar probeert ze aan te vullen. In plaats van “ja, maar…” krijg je dan: “ja, en…”.
Muriel hoe doe je dat dan? Heb je daar psychologische trucjes voor? Nee hoor, ik doe het gewoon voor. ‘Lead by example, noemt de leiderschapsgoeroe en coach John Baldoni dat. En dat lukt bijna altijd. Iedereen komt aan het woord. Soms kap ik af. Soms nodig ik uit tot juist méér vertellen. En dan komt dat moment dat ik het zie draaien; de uitdrukking op het gezicht de lichaamshouding van de gesprekspartners verandert mee. Men beweegt letterlijk naar elkaar toe. ‘Wat bedoel je daar eigenlijk mee?’ ‘Wat zijn jouw belangen?’
De oplossing staat niet meer centraal maar de ambities. Het gaat niet meer over 'ik' en wie er gaat winnen of verliezen, maar over ‘wij.’ Wie dat trouwens ook snapte, is Stephen Covey. Hij zei: ‘probeer eerst te begrijpen voor je begrepen wilt worden.’ Deze Amerikanen zijn er beroemd mee geworden. Omdat het gewoon klopt wat ze predikten.
Resultaat: De leider en de medewerker komen min of meer vernieuwd uit het gesprek. Van strijd naar verbinding.
Hoe fijn is dat?
De leider voelt zich gesterkt in zijn/haar rol. De medewerker voelt zich gehoord en misschien zelfs wel begrepen. Deze gesprekken leveren meer op, blijven langer hangen, hebben meer impact.
Wil jij ook dialogen? Wil jij ook af van die niets opleverende discussies en debatten? Neem contact met me op. Ik doe het graag voor en jij doet mee!
Комментарии